Ofwel: Hoe Admiraal ‘Jan van Gent de Vierde’ de eerste Slag bij Het Schaakhuis Verloor

Admiraal Jan van Gent de Vierde

Het is altijd weer een genoegen voormalig-jeugdtalent en oud-clubgenoot Marnix van der Zalm te zien spelen. Bij mijn bezoek aan het Zeeland toernooi in Vlissingen deze zomer viel me al op hoe geconcentreerd hij kan spelen en hoe diep hij in gedachten kan verzinken. Met goede stellingen en soms grote zetten als opbrengst, en soms met flinke dwalingen als uitkomst. Zijn verslag van de wedstrijd tegen het Schaakhuis is een genot om te lezen van en zijn bespiegeling over zijn eigen partij tegen George de Eerste beaamt de beoordeling van zijn bordbehandeling.

Als een ware Admiraal ‘Jan van Gent de Vierde’ verslaat hij de zeeslag in het Haegse Hofwater tegen het Schaakhuis het Eerste. Ze waren vol goede moed en goesting uitgevaren om de Graven in den Haeghe te bestrijden en begraven. Maar de Hollanders geven de Zeeuwen een flinke schrobbering en dek-zwabberen de vloer van het “bouwvallige” Schaakhuis eens grondig schoon met de Jan-van-Genten. Ze kregen er spontaan blauwe voeten van.

De man-tegen-jan gevechten

De gehele Zeeslag werd in een man-tegen-jan gevecht uitgevochten, dat zult u begrijpen. Met (wellicht geen) telescopische precisie zal ik trachten deze heldendaden te verbeelden en te duiden.

Aan het vierde stuurbord stond Magistraat van Straaten die zijn Veste met grof geschut bestookt zag worden. Hoewel schijnbaar zwaar onder druk bleek ‘De Straat’ niet onder de indruk van het Zeeuws geschutter. Koelbloedig doorzag hij de opening in de opstelling van de wapenen en tot zijn geruststelling bleek hij alles al eens geoefend te hebben op zijn Play Zeeslagje Playstation. Zijn tegenaanval op de andere flank hield de strijd in balans en beiden konden strijdend ten onder gaan of een time-out aanvragen. Geheel volgens het draaiboek kwam Van Straaten bij de regisseur vragen of hij de strijdbijl mocht begraven en deze inruilen voor de Kroes. Ik dacht even dat hij op een Cruise wou, maar gelukkig wilde hij aan de drank. Dat mocht, het eerste halfje dit seizoen was een feit. ½-½.

Senior matroos dr. Frank ‘Oei-Ik-Roei’ zat aan de zevende riem van de Romeinse Acht met zonder Stuurman in deze veldslag. Hij voor als snelste uit en bereikte al voor het middenspel het eindspel. Ik zag hem in de week voorafgaand aan de Battle in de Leidsche Binnenstad op een terrasje studeren op het eindspel tegen een al even schimmig-middeleeuws uitziende Haring-met-Hutspot eter. Uitstekende voorbereiding dus. Want al snel dobberde het oude en gammele Zeeuwse bootje hulpeloos in de Leidsche Mare en sneuvelde er een Zeeuws boertje. Opgepeuzeld, waarna de kanonnen geruild werden en dr. Frank het resterende boeren-eindspel vakkundig afspeelde. 1½-½.

Eerste Matroos Giorgio el Primero had de eer het zwaard te mogen strekken tegen de Captain en aanvoerder van de Blauwvoet-Genten Admiraal ‘Jan van Gent de Vierde’ himself. Deze dappere zeevaarder, wiens voorvaderen nog met Michiel de Ruyter gezwommen hebben, wilde altijd al eens in de Haagse Hofvijver komen vissen. Hij gooide meteen zijn aas uit met een Damegambiet pionoffer. Georgie verdedigde zijn veroverde voorpost op c4 met verve, ondanks de druk van de Catalaanse Dekloper, die het hele Griekse achterveld overzag. Onderweg miste de Admiraal een mooie kans op een doorbaak door het midden en aanval op de Maarschalk. Dat zou tot grote verliezen hebben geleden, waardoor de vis aan de haak zou hebben gezeten. Georgie sloeg meteen terug en creëerde een tweede pion als extra voorpost. Niet veel later ging de hele vloot van de Zeeuwse voorman verloren en werd de voorsprong van de Hagenaren vergroot. 2½-½.

Tweede Stuurman Rachid de Schrikkelijke stelde zijn troepen centraal en flexibel op en ontwikkelde grote positionele druk op de vijandelijke stelling. Die kon slechts een flank gedekt houden en kreeg de volle laag door het centrum en op de koningsvleugel. De vijandelijke monarch moest een soldaat inleveren en bleef het benauwd hebben. Wonder boven wonder bood de woeste Zeeuw nog lang weerstand, tot hij plots het overzicht kwijt raakte en in ‘enen haal’ zijn hoofd verloor. Met het zwaard door het hart doorboord aan zijn eigen mast, het is hard, zo kwam hij aan zijn eind. 3½-½.

Achtersteven Harold ‘Steven’ de Metselaere bouwde zijn aanval in de zeeslag heel mooi op. Hij omzeilde enkele klippen en voer de vijandelijke linies over rechts binnen. De Admiraalszoon onder schot houdend dwong Steven het offer van een landarbeider af. Deze oorlogsbuit had verder uitgebouwd moeten worden met verdere bedreigingen door de Regentesse en haar gevolg. De voorgestelde partnerruil der dames had dan ook dwingend afgewezen moeten worden. Na de vervlakking door deze uitwisseling bleek het voetvolk niet in staat de vloot te enteren en te overmeesteren. De wapens werden gestrekt en de vrede getekend. 4-1 en eerste Matchpunt!

Na de strijd tegen de Noormannen in de vroege middeleeuwen was Heer Tjomme Klop de Vierde, het achterneefje van Grutte Pier, in het Hollandse blijven hangen. Dat hij van scheepswanten weet bleek uit de formidabele wijze waarop hij zijn tegenstander met een ferme haal van zijn meedogenloze ‘Klamme Tjap’ onthoofdde. Na eerst het aanbod van een geofferde zoetwater-matroos uit de Wolga te hebben geaccepteerd schiet Grutte Tjomme met zijn kanon een gat in de voorsteven van de Zeeuwse koning. Na een kloeke jacht wordt de Geus met de Klamme Tjap omgebracht. Niet alleen de slag, maar ook de oorlog wordt zo gewonnen. De eerste volle winst van dit seizoen is een feit. 5-1.

Dan zijn we bij de zesde slagman aanbeland, de enige echte afstammeling van de Graaf van Holland, Jo-Hannes de Zesde, wiens voorvaderen overigens eeuwen geleden nog samen met de Zeeuwen en andere Geuzen Leiden ontzet heeft! Herdenk dat allen op 3 oktober met haring en hutspot, en gij zult de volgende veldslag ook zegevieren. De oorlogsstrategie van Graaf Hannes is een heel andere: hij legt zijn linies zorgvuldig in positie en wacht tot zijn opponent als eerste het vuurgevecht opent. Dat kost de vijand een soldaat die geofferd wordt voor verwarring in de Hollandse Vloot. Hannes hannest wat ongelukkig verder en verliest onhandig een hele Liem. Dat kon hem de gehele slag doen verliezen, maar gelukkig zette Neptunus de klok een tijdje stil en kon Hannes zijn troepen hergroeperen. Daarmee herstelde hij het evenwicht en een gelijk spel werd zijn deel. 5½-1½.

Tsja, dan is de strijd gestreden en vindt er alleen nog een achterhoedegevecht plaats op de voorsteven. Derde Stuurman Landheer Mike de Hooglander had zijn tegenstander in een lastige greep genomen. Omsingeld door de zwarte loper moest de noeste Johannes de Zwarte toezien hoe zijn witte matrozen langzaam maar zeker één voor één werden gekielhaald. Doordat die kneuzen-geuzen geen cursus diepzeeduiken-zonder-flessen hadden gevolgd, verdronken zij allen jammerlijk. De laatste boer die Landheer Hoogland over had promoveerde tot slot tot Koning-Keizer-Admiraal en die veegde beschaafd zijn toges af met de laatste strijdende Zeeuw. Voor straf werden alle Zeeuwse schepen aan de ketting gelegd en moesten de noeste zeerotten te voet over land terug naar hun eiland aan de Schelde. Voor de Hollandse Graven en landheren restte een overwinning met 6½-1½.

Uw verslaggever was Ketelbinkie Gerardus Mylordus de Dikkus.