Maandag 6 februari: de belangrijke thuiswedstrijd van ons tweede team tegen Promotie 2. Beide teams hadden vier matchpunten uit evenzovele wedstrijden en stonden in de grote/grijze  middenmoot. Een gelijkspel leek voor beide teams voldoende voor handhaving in de Promotieklasse.

Promotie 2 had al vier wedstrijden lang dezelfde acht man op de been gebracht, overigens niet telkens in dezelfde bordvolgorde. Schaakhuis had ‘al’ 11 man verbruikt en moest ook nu twee ‘nieuwelingen’ inzetten: Boudewijn van der Haar en Nadeem Taverne maakten hun debuut in het tweede.
Nadeem hoorde ongeveer een half uur voor aanvang dat hij moest spelen in plaats van wedstrijdleider te zijn. In allerijl werd Boy Maas opgetrommeld het edele ambt van wedstrijdleider te vervullen. Gelukkig was hij beschikbaar en het moet gezegd: hij voerde zijn taak met verve uit. Toen ik rond half 9 binnenkwam en een eerste rondje langs de borden maakte was er nog niet veel aan de hand. Behalve bij Rijnko Baas die op bord 7 niet echt lekker stond, een kwal moest inleveren en na dik een uur de handdoek in de ring gooide toen een toren de witte stelling dreigde binnen te komen. Categorie lichte tegenvaller …

Nadeem werd vervolgens op het 8^e bord getrakteerd op een enorme meevaller. Zijn tegenstander stond een pion achter en was daardoor kennelijk lichtelijk van slag. Hij zocht wat geforceerd naar tegenspel en was daarbij zo genereus een vol stuk weg te geven waarna hij het direct opgaf: 1-1. Gevalletje lekkere invalbeurt…

Boudewijn (bord 2) had een lastige stelling waarin hij een pion achter kwam. In combinatie met een actieve toren en koning (dat ding probeerde volgens mij te promoveren) was de vraag of dit te keepen was. Dat lukte helaas niet, de toren kwam binnen op de tweede rij en rond de klok van 10 uur stond het 1-2.

Derk Dekker speelde aan bord 4 een lekker potje waarin hij veel tijd verbruikte maar zijn achterstand op de klok snel inliep toen tegenstander Boerkamp geruime tijd in de denktank ging. Derk stond actief, won twee pionnen en kon de 2-2 laten aantekenen.

Op bord 6 creëerde David Jonkman met de witte stukken een fraai kunstwerk. Hij stond weliswaar een pion achter maar had actief stukkenspel waaronder een ijzersterk loperpaar. Met de witte dame op g7 en een loper op h6 zette hij het bord in vuur en vlam: “Fire on board”, à la Shirov! De zwarte koning kon geen veilig heenkomen vinden en met sterk spel wist David een volle toren te winnen. Tegenstander Bosman probeerde nog wel wat maar de uitslag van deze partij stond vast. Fraaie winst voor David en een 3-2 voorsprong!

Op dat moment waren Reggy Brouwers (bord 1), Bilal Yalçin (bord 3) en Harold Metselaar (4^e bord) nog volop bezig. Reggy stond een stuk achter en zo goed als verloren, Bilal stond goed, misschien zelfs gewonnen terwijl er bij Harold nog van alles kon gebeuren. Ik gokte/hoopte op een 4½-3½ uitslag…

Bilal speelde met zwart een berepartij en was vast van plan een bijna 2000-scalp aan zijn riem te rijgen. Dat was hem zeker gegund en het had ook gekund maar lukte net niet. Met sterk spel kreeg Bilal een zeer actieve dame voor twee torens die eigenlijk niets anders deden dan een pion en wat velden dekken. Hij won een kwal en snaaide hier en daar nog wat pionnen van het bord. Het eindspel dame en wat pionnen tegen toren, paard en een paar pionnen was volgens het ijzeren rekentuig gewonnen en Bilal deed alles wat hij kon om een vol punt binnen te harken.

Harold had op dat moment nog steeds een dynamische en lastige stelling waarbij hij ook minder tijd had dan de man uit Zoetermeer. Voor mijn gevoel kon hij echter zonder al teveel risico doorspelen: er leek mij weinig of niets aan de hand, er dreigde in ieder geval geen direct gevaar.

Wat er vervolgens gebeurde kan ik denk ik het beste omschrijven als een typische Schaakhuis-scène. GM ging in zijn hoedanigheid als (assistent?)-teamleider/coach/wijze raadsman eens rustig bij het bord van Bilal zitten. In no time (althans zo kwam het op mij over) werd hier het punt gedeeld terwijl luttele seconden later ook bij Harold de vrede werd getekend: 4-3 met Reggy nog bezig in totaal verloren positie. Wat gebeurde hier? Wilden we deze match nu winnen of…?

Mijn oprechte verbazing werd achteraf enigszins getemperd want zo eenvoudig was het allemaal niet: het leek net het echte leven ….

Bilal probeerde ijzer met handen te breken en zoals bekend is dat onmogelijk, in ieder geval voor gewone stervelingen zoals wij. Hij was al geruime tijd bezig een winstweg te vinden in zijn eindspel dame vs toren+paard maar dat lukte hem niet. Zo vreemd was dat niet want het was allesbehalve triviaal om het winstplan te vinden. Jammer van de gemiste winst maar veel beter is het om terug te kijken op een prima gespeelde pot waarin je een dergelijke gewonnen positie bereikt.

Harold had in mijn ogen risicoloos kunnen doorspelen maar ook hier gold: schijn bedroog. De stelling was behoorlijk complex en het feit dat Harold minder tijd had speelde een belangrijke factor. Voor hetzelfde geld verknal je de positie en zet je een vrijwel zeker half punt om in een dikke nul. Ook hier dus een half punt en dat betekende twee cruciale remises die de stand op 4-3 brachten. De aanwezigen in ons knusse Schaakcafé, en dat waren er nogal wat, dachten dat de match nu  ten einde was en begonnen maar eens gezellig te babbelen en te analyseren, dit alles op een iets te luide toon. Wedstrijdleider Boy trad op de juiste momenten kordaat op (streng maar rechtvaardig noemen we dat geloof ik) en legde een welhaast verrassend (?) natuurlijk overwicht aan de dag zodat ook de laatste partij in redelijke rust uitgespeeld kon worden.

Die laatste partij vond plaats op het topbord waar Reggy de ondankbare taak had om met zwart tegen de sterke Sipke de Zwart een eindspel met een stuk minder remise te houden. Dat leek vrij kansloos, tenzij Sipke hele rare dingen ging doen, beren, spoken en ander gespuis zou gaan zien, overmand zou worden door allerlei waanvoorstellingen en ter plekke zou bezwijken, zijn klok zou vergeten in te drukken en meer van dit soort zeldzame voorvallen. Dit alles gebeurde dus niet en hoewel Reggy het nog bewonderenswaardig lang volhield moest hij berusten in het onvermijdelijke: verlies waarmee de eindstand op 4-4 werd bepaald. Wellicht kunnen beide teams daar vrede mee hebben aangezien met dit resultaat handhaving in de Promotieklasse werd bereikt wat voor Schaakhuis 2 de doelstelling was aan het begin van het seizoen.  Mijn vraag (“Wat gebeurde hier? Wilden we deze match nu winnen of…?”) kan dan ook als volgt worden beantwoord. Natuurlijk probeer je een match altijd te winnen maar als dat er niet inzit, of als het te risicovol is om dit te proberen, ga dan voor het meest realistische doel. En dat was in dit geval: niet verliezen…

Nog twee wedstrijden te gaan en ondanks/dankzij het gelijkspel van vanavond is zelfs het kampioenschap nog niet verkeken. Als de andere clubs een beetje meewerken…

Han Nicolaas