Het was in het jaar 2(0)16 BC dat de Romeinen aangevoerd door legerleider Paulius Regerius op strooptocht gingen in het landelijk gelegen Pisa. Daar trad het legioen der Slachthuizers aan tegen de Scheven Torens, die al bijna op omvallen stonden. Het was Julius Paulio zelf die aan het eerst front dapper strijd leverde, ondanks zijn gebrek aan nachtrust de avonden ervoor. En anders dan tegen Brittania was er geen theepauze ingelast halverwege de battle. Grote pullen bier lonkten en het was erop of eronder. Zeg pullen bier en je weet dat Brigadier Rijnkio Basio als eerste klaar is. Na een benauwde opening werden de paarden uitgespannen en de strijdwagens geneutraliseerd. Draw your gun werd draw your beer en het eerste halfje was binnen. De kleine maar dappere David speelde slechts tegen een spruitje van een Goliathus, en twee keer slingeren was genoeg om deze jongeling in het stof te doen bijten. Een waarlijk geniale aanval die korte metten maakte met de beperkte ambities van het voetvolk. Pisa lag aan Roma’s voeten… Julius Paulio had een kleine ‘strijder’ in de strijd geworpen voor een omsingeling van de overige troepen. Dat leidde tot een mis-en-place waarin beiden niet veel konden bewegen. Met een ferme handdruk werden de coulissen opgezocht, in afwachting van de verdere slachting. Onze oud KNIL-strijder en Centurion Raymundo Liemius vocht gretig en krachtig als een echte Romeinse Veldheer, dus zonder dames… Die strijd tussen de mannenbroeders deed flink wat bloed vloeien over de akkers, maar er kwam geen winnaar uit. Beiden hingen uiteindelijk dodelijk vermoeid in de touwen en ook hier werden de wapenen gedeeld. Een lichte voorsprong halverwege, maar nog niet het destructieve geweld dat we graag zien in een beetje ‘Bello’. Dat kwam helaas van de tegenpartij, waar de opponent van Haroldus de Metselarius dwars door het slappe bakstenen muurtje heen brak dat Haroldus gemetselarust had. Van vrouw en kind verlaten moest hij het hoofd in de schoot leggen, waarna de Pisangenaren nota bene op gelijke hoogte kwamen. Dat liet onze fourageur en herbergenier Regilius Brouwerius niet op zich zitten. Nadat hij de hele avond had moeten wachten tot de bestellingen doorkwamen, gooide hij met een zwierige zwaai alle potten en pannen op het bord, waarna zijn klantje stikte in de hete pepers en de hoge stemgembers. Toch weer een voorsprongetje genomen! Onze Marconist, die slechts af en toe even weg kon van zijn Bakkie, mocht duelleren tegen de senior der Pisanen, Paus Paulus Dekkerius, plaatselijk ook bekend van een Plopulair kinderprogramma op TV. Meedogenloos als Marconius is drukte hij zijn tegenstander steeds verder het bos in. Onderweg pakte hij alle broodkruimels af en allengs ging het richting oppeuzelen van de kaboutertjes. Maar… Even niet opgelet en daar schiet de vlugge Pisaan het dichte bos in, waarna onze Marconist zich moet schikken in een vredig einde. Hiermee bezorgt hij de Romeinen weliswaar een zeker matchpunt, maar de overwinning liet nog even op zich wachten. Het was onze import soldaat uit het Vreemdelingen Legioen, de Legionaris Amirius Tirandariuz, die juist op tijd wakker was geworden om zijn niet zo sterke tegenstander eens stevig aan de tand te voelen. Dat vond Amirius zo leuk, dat hij dit spelletje tot de laatste seconde toe volhield. Telkens leek hij te verliezen op tijd, om vervolgens uit het niets een aanval te plegen en de schroeven rond de duimen aan te draaien. Deze gemene streek overleefde zijn tegenstander niet, waarna het hoorngeschal kon losbarsten. Met een duidelijke 5-3 overwinning werd de Scheve Toren gesloopt en terecht gezet. Lallend en zingend trokken de Romeinen door de akkers om hun vreugde te laten gelden. En het bleef nog lang onrustig in het clubhuis in het Capitool Haganum…
‘Wat een dag, tis twee uur ‘s nachts,
Het Schaakhuis viert nog feest!
Ze zijn op strooptocht uit geweest
En hebben de winst mee terug gebracht.
Wind en regen deden zich gelden;
En zij geselden de velden,
Wie daar was, die was een stakker,
Vandaar die naam? Ja, Ja, Pijnakker…

VAN UW TEAMLEIDER VAN ONS 3de:

In de aanloop naar deze wedstrijd moest er nog wel ‘t een ander geregeld worden; Nadeem en Amir waren verhinderd; voor Nadeem had ik Boy als invaller gevraagd en voor Amir, Patrick. Alleen op het laatste moment kon Boy wss toch niet en Patrick ook niet. Toen Kanako gevraagd ; kon ook niet; Thu had ik standby gevraagd; Uiteindelijk kon Boy toch wel en Maurits, net terug uit Thailand, viel in voor Amir. Gelukkig was ik al goed ingeënt van vorig seizoen.. Ach..dit hoort een beetje bij deze bijzondere club..

De wedstrijd begon iets later (rond 8 uur) omdat er nog een jeugdtraining aan de gang was in de zaal waar wij moesten spelen..

Hier dan ‘t scoreverloop met commentaar, foto’s en analyse ; van de eerste 3 partijen heb ik overigens niet heel veel meegekregen aangezien ik veel aandacht nodig had voor m’n eigen partij, dus als er iets niet correct is weergegeven hoor ik dat graag van de betrokkenen.

Bord 3 : Hans speelde met wit tegen  van Nierop.. Hier ‘t commentaar van Hans zelf : Ik had hooguit een Norbertiaans klein voordeeltje, met wat beter geplaatste stukken en een zwakke pion op f6. Ik stond op het punt om een watermarteling te starten toen mijn tegenstander zijn dame en koning liet paardvorken. Ik was wel als eerste klaar. 0-1
Bord 1. Boudewijn kreeg een spaanse opening op ‘t bord en speelde tegen een ratingloze tegenstander die al vrij spoedig wat foutjes maakte die vakkundig door Boudewijn werden afgestraft en wat o.m. stukwinst opleverde : 0-2
Bord 5: Marc , onze topscorer van vorig seizoen met 6 uit 6, speelde weer overtuigend en won vrij eenvoudig met wat tactische trics : 0-3
Bord 4: Ik had mezelf op bord 4 geplaatst waar Amir stond opgesteld die dus niet kon op het laatste moment. Ik zou eigenlijk op bord 7 spelen, maar daar had ik Maurits gezet met wit, omdat hij maar liefst 7 maanden geleden (!) (in maart) zijn laatste ”echte” partij had gespeeld… Ik mocht aantreden, met zwart, tegen de hoogst gerate speler (tevens teamleider) van hun team : Franke Boersma (elo 1672). Ik kwam in een opening terecht ( Queen’s Gambit Declined : Semi-Tarrasch Defense, Pilsbury Variation. Volgens Lichess) waarvan ik de theorie tot nu toe altijd vermeden heb. Misschien wordt ‘t toch maar eens tijd dat ik me hier in ga verdiepen, want ik moest erg veel tijd en energie investeren om goede zetten te vnden. Na de opening kwam er steeds meer spanning op de stelling te staan, met name op het blok van 4 pionnen die op C5,D5 en C4 en D4 stonden. Ik denk dat ik de partij gewonnen heb omdat ik eerst vrijwel al m’n stukken optimaal gepositioneerd (vooral mijn torens domineerde) had, voordat ik de stelling openbrak met zet 11.CxD4. Daarnaast kwam mijn tactische plan goed uit de verf: door eerst zijn dame lam te leggen om vervolgens een mataanval te openen. Met  zet 27. Dxd2 heb ik wel nog een fout gemaakt;27. Pxd2 was veel sterker maar ik had de mooie zet daarna Pf3 gemist. Daarom speelde Ik 27.. Dxd2.

Hier dan mijn partij via Lichess (gave site trouwens! Met veel opties. ik heb ‘m net geínstalleerd) met analyses van Stockfish :

https://nl.lichess.org/Y8stDa5J/black#1

Bord 8: Boy had een goede stelling opgebouwd maar zag met de zet van wit Th2 en vervolgens Th8 een matje over ‘t oog. : 1-4
Bord 7: Maurits speelde prima , maar gaf een gewonnen stelling uit handen; eerst gaf hij een stuk weg; maar ook toen had hij nog winstkansen; hij had 2 verbonden vrij-pionnen (A en B pion) met ondersteuning van z’n koning, maar helaas kreeg hij z’n koning niet op tijd voor z’n pionnen via C5-C6 :   2-4
Bord 2: William zat ondertussen weer aardig te goochelen op bord 2 met allemaal tactische grappen; hij kwam bij de stand 1-4 naar me toe of hij remise kon aannemen (terwijl hij iets beter stond vond ik). Ik zei doorspelen voor winst; en toen ik ‘m de rating van z’n tegenstander liet weten (1420) ging hij snel naar binnen om z’n partij proberen te winnen. Dit was niet eenvoudig; maar door zijn Colombiaanse strijdersmentaliteit wist hij de partij toch te winnen; zijn enige overgebleven pion wist hij te promoveren tot dame : 2-5
HULDE voor de vechtlust van William ; In de 1ste wedstrijd tegen DCSV stond hij nl. straalverloren met 3 pionnen achterstand en wist hij door z’n strijdlust er nog miraculeus remise uit te slepen.!
Bord 6: Scot had een lange stugge partij tegen de secretaresse van de club; Michelle de Liefde. Ook Scot vroeg of hij remise kon aannemen bij de stand 2-5. Hij speelde door en won. 2-6 .

Hier nog de link van de detailuitslagen van de wedstrijd : http://www.haagseschaakbond.nl/component/option,com_chesscompetition/SeasonId,12/CompetitionId,119/#HaegheOoievaar2_Schaakhuis3

Tot slot nog een vraag voor de kenners : Volgens wedstrijdleider André Wagner had ik niet naar Scot’s bord mogen kijken nadat Scot mij had gevraagd of hij remise kon aannemen.. Klopt dat wel?

Er heerst een hele goede/prettige sfeer in ons team en we gaan  vol voor het Kampioenschap!

Vr. Schaakgroet,

Dimitri Karagantcheff