Maandagavond 26 september 2016. Geen Pit in Schaakhuis, dus ja wat doe je dan? Je kan natuurlijk een interne wedstrijd bij HSV gaan spelen maar het leek me eigenlijk veel leuker om naar Delft te gaan om te kijken hoe het 2e team het seizoen zou openen tegen DSC 4, meteen al een topper in de 1e ronde van de Promotieklasse!

Rond half 9 betrad ik de zoals bijna altijd goed gevulde speellocatie van DSC waar naast de externe wedstrijd enkele tientallen DCS-ers hun best deden in de interne competitie van de grootste (en sterkste?) club binnen de HSB. Alle partijen waren op dat moment uiteraard nog aan de gang. Op één na dan….
Ons 3e bord was onbezet en zou dat ook blijven aangezien Harold Metselaar in de vaste veronderstelling verkeerde dat de wedstrijd de volgende dag zou worden gespeeld… Beetje jammer want zo sta je zonder te spelen al met 1-0 achter en wordt de rest van het team met een behoorlijke druk opgezadeld om uit de resterende 7 partijen minimaal 4 punten te scoren om nog een matchpunt mee naar huis te kunnen nemen.

Dat het bijna lukte was een fraaie prestatie van een team dat er eens goed voor ging zitten. De topborden, David op 1 en Derk op 2, gaven het goede voorbeeld door tegen 2000-spelers beiden een half punt te scoren. Bij David had er wellicht nog meer ingezeten want ik had de indruk dat David de stelling beter begreep dan zijn Delftse opponent. Het remise-aanbod werd echter na veel wikken en wegen aangenomen.

Paul bracht de stand in evenwicht met een fraaie overwinning met wit. De man uit Delft speelde de opening niet optimaal en Paul wist daar wel raad mee. Met een mooie loperzet werd de zwarte rokade onmogelijk gemaakt waarna de rest ‘een kwestie van techniek’ was: 2-2.
Reggy liep al vrij snel achter de feiten aan na een mindere opening. Zijn toren en paard op de damevleugel waren vrijwel de gehele partij gedoemd op hun uitgangspositie te blijven staan wat de taak van de DSC-er een stuk eenvoudiger maakte: 3-2.

Marco trok de zaak weer gelijk in een partij waar ik bitter weinig van snapte. Beide spelers gebruikten zeeën van tijd in het complexe middenspel wat de man uit Delft iets beter afging want hij kwam gewonnen te staan. Maar zoals zo vaak gold ook hier: degene die de laatste fout maakt verliest de partij. Dat was in dit geval de Delftenaar (na een hele smerige paardzet van Marco overigens) zodat onze man met een zwaarbevochten overwinning de stand op 3-3 bracht.

Nog 2 partijen te gaan: Bilal op bord 5 en Rijnko op 6. Bilal stond gewonnen, Rijnko lastig maar misschien nog te keepen. Een minimale overwinning zat er nog steeds in!
Bilal speelde een prima pot, had het wellicht in het middenspel wat beter kunnen doen maar bereikte alsnog een gewonnen toreneindspel met een pion meer. Dat wist hij echter niet te winnen (3,5 – 3,5) zodat alle Schaakhuiser hoop gevestigd was op Rijnko. Die had een lastige stelling waarin remise het hoogst haalbare leek. Rijnko ging echter op het allerlaatste moment de fout in en verloor de partij zodat de twee matchpunten in Delft bleven.

Een minimale nederlaag dus en dat maakte de terugreis naar Den Haag toch wel zuur. Met een beetje meer geluk (en een compleet team….) pakken we hier ‘gewoon’ twee matchpunten. Les 1 voor de volgende wedstrijd: allereerst alles op alles zetten om een compleet team op de been te brengen. Dat speelt een stuk aangenamer ….

Goed, een valse start zullen we maar zeggen. De opdracht is duidelijk: de rest gewoon winnen. Soms is het leven zo simpel …

Han Nicolaas