In de zesde ronde van de KNSB derde klasse F stond zaterdag 4 februari voor Schaakhuis 1 de regionale topwedstrijd tegen Rijswijk 1 op het programma. Vorig jaar lieten we ons uit in Rijswijk verrassen door onze buren, dus we hadden wat goed te maken. Op papier waren beide teams aan elkaar gewaagd en op de borden ook. Al kwam dat vooral doordat wij met Rachid, Tjomme en George drie sterke spelers misten, tegen zij slechts één (Rob van Helvoort). De eerste twee uren ging de strijd dan ook gelijk op. Daarna begon er tekening in de strijd te komen. Dat zagen ook de vele toeschouwers uit zowel Rijswijk als Den Haag.
Op bord 6 speelde Schaakhuis-debutant, en tevens jongste speler in het eerste team, Cor Kanters (zie foto) met wit een fraaie partij tegen de sterke Alex Gallerdo Banez. Cor sloeg na de opening een remise aanbod terecht af en vond een mooi stukoffer om de zwarte koning op te jagen. Achteraf bleek dat Cor beter twee zetten had kunnen omdraaien, eerst h6+ en dan pas Pxg6! kreeg +3 als waardering mee, en dan was het waarschijnlijk snel over geweest met Banez. Nu wist deze met een keurig stuk-terug-offer in leven te blijven, en uiteindelijk een pion te winnen.
Om tegenspel te krijgen offerde Cor nog een pion, waardoor hij kansen op remise -en misschien zelfs meer- behield. Intussen bleek Raymond Liem met zwart niet erg in vorm. Hij dacht verschrikkelijk lang na, maar kwam geen haar beter te staan. Integendeel, terwijl tegenstander Michael van Liempt nog meer dan een uur op de klok had, moest onze Liem zich met nog minder dan een minuut te gaan gewonnen geven.
En zo stond het al snel 0-1 voor Rijswijk. Niet veel later werd die score verdubbeld, doordat Hans Hollander zich in een Koningsgambiet met zwart wel erg makkelijk liet verschalken door Alexander Cupido, die nog voor de theepauze de 0-2 liet aantekenen. Maar niet getreurd, want we hadden ook wat positieve stellingen aan onze kant. Mike Hoogland bijvoorbeeld, die met wit zijn stukken als een ware David naar de koning van de reus Hoynck van Papendrecht slingerde. Net toen wij dachten dat Mike’s aanval zou doorslaan, sloeg de Hoynck hard terug en remise was ineens een feit.
Ras artiest Jan Michel Beelangeloo had met zwart op bord acht een lastige middag en keek de hele tijd tegen een gedrukte stelling aan, waarin zijn stukken niet echt tot hun recht kwamen. Hij kon dan ook niet anders dan het remise aanbod van tegenstander Atze Metz aannemen er richting bar vertrekken. Daarmee kwam de tussenstand op 1-3.
Nog steeds niet getreurd, want Frank Oei stond wat beter, Marco ook, Cor streed nog volop mee, en Norbert was er eens goed voor gaan zitten. Win, loose or draw, alles was nog mogelijk. Zo echter niet na een wat onbegrijpelijke blunder van Marco, die met wit op bord twee tegenstander Jelle Bolthuis een gratis pion mee gaf die al snel een paard waard werd. Dat was in het verre eindspel te veel voor onze maggi-straat, en de 1-4 stond op het scorebord. Tsja, zouden wij dan geslacht gaan worden in ons eigen slachthuis? Nee toch!
Norbert stond intussen beter en Frank ook, waardoor Cor opnieuw remise moest afslaan en een winst moest proberen te vinden, om toch nog 4-4 te kunnen spelen. Valt niet mee als 15-jarige debutant met twee pionnen minder toch door te moeten bikkelen! Norbert haalde inderdaad met sterk spel (bedankt Jop!) het hele punt binnen tegen old-timer Peter Monté, wiens Hollandse stelling vakkundig ‘gedeMontéerd’ werd door onze Chinese sloper. Toen was het 2-4 en er was nog hoop…
Frank Oei hield de Leezers lang geboeid door tegen Roel Leezer langzaam doch knap zijn voordeel uit te bouwen, en vervolgens het mat in drie zo lang mogelijk uit te stellen. Arme Cor kon met geen mogelijkheid een winstplan vinden, en moest zetherhaling toepassen om niet alsnog te verliezen. Uiteraard werd zijn (plus) remise met gejuich ontvangen. Hulde!
De jeugd heeft de toekomst, dus wie treurt er nog om een nipt verloren match, als we toch wel derde worden in de poule. Het schijnt dat Oei uiteindelijk inderdaad nog gewonnen heeft, maar uw verslaggever -tevens wedstrijdleider- was allang gaan eten (met de rest van het team), want we hielden het niet meer. Nee, geintje natuurlijk, maar het duurde wel lang, die Chinese marteling van hem. Dat konden we van het eten gelukkig niet zeggen, ook al waren we uitgeweken naar een andere Chinees dan anders. Ook hier weer zwaar genieten van al het lekkers dat voor ons op de ronde en ronddraaiende tafel voorgeschoteld werd. Al moeten enkelen van ons nog wel leren dat je geacht wordt (de helft van) je eten te delen met iedereen, die tafel kan niet voor niets draaien!
Maar nee hoor, als echte Hollanders hield iedereen zijn bordje stevig vast met één hand, zijn andere arm als een dijk om hun schaaltje leggend, ter bescherming tegen het (gele) gevaar van buitenaf . Uiteraard werd er voor het eten eerst nog wat geschaakt aan de ene kant van het bord (let vooral even op de blitse mini platte meeneem pocket blitz-klok die Noppie onlangs heeft gescoord)…
En er werd ook nog zwaar filosofisch getafeld aan de andere zijde van het spectrum.
En uw verslaggever legde alles vast tot hij zelf voor eeuwig vastgelegd werd…
Daar eten ze met mes en vork. Het wordt dus tijd dat wij de messen zelf gaan slijpen. Want dan moet er weer eens gehakt worden!
Konden we hier nog met stokjes eten, dat zal volgende ronde uit tegen de Messemakers in Gouda anders zijn. Daar eten ze met mes en vork. Het wordt dus tijd dat wij de messen zelf gaan slijpen. Want dan moet er weer eens gehakt worden!
Gerard Milort
