Op een druilerige maandagavond 20 november kwamen de teams van Schaakhuis 2 en DSC4 in de arena, het Schaakhuis dus, toch wel een ware kraker in de Promotieklasse dit seizoen. Hoewel de mannen uit Delft op papier in het voordeel waren met gemiddeld zo’n 75 punten per bord in hun voordeel moet het natuurlijk wel allemaal op het bord gebeuren.
Opper-wedstrijdleider René Weerts had voor een licht tactische opstelling gekozen met Jean Michel Beeloo aan het topbord, Raymond Liem aan bord 2 en Bilal Yalçin op 3. Ook de tegenstander had hier en daar een verrassing in petto: hun sterkste man, Ted Barendse, speelde op het 4e bord terwijl hun nummer 2 Martin Glimmerveen op 3 zat. Tactiek van beide kanten dus, wie zou daar het meeste profijt van trekken?
Vorig seizoen eindigde deze topper in een nipte 4½ – 3½ overwinning voor de Delftenaren en enkele weken geleden was ook het Delfste HSB-bekerteam met maar liefst 4-0 te sterk voor de bekermannen van Schaakhuis. Tijd voor revanche dus!
Raymond was na ongeveer 2 uur en een kwartier als eerste klaar. Hij kwam uitstekend uit de opening, sterk paard op d5, torens op de c- en d-lijn, zag er allemaal prima uit. Vervolgens liet Raymond zijn voordeel langzaam wegglippen (wat de man uit Delft later ook toegaf) en werd het ‘opeens’ remise.
Niet veel later moest David Jonkman (bord 6) zijn tegenstander Ashwin Kumar (die zijn eerste externe wedstrijd voor DSC speelde, FIDE-rating 2080!) de hand schudden. David kwam weliswaar een pion voor maar zijn stukken stonden niet echt actief (het paard op g1 en de toren op h1 deden lange tijd niet mee) terwijl die van de DSC-er uitstekend samenwerkten. David investeerde ook nog eens veel tijd en in lastige/verloren stelling ging hij door z’n vlag.
De achterstand werd bepaald op 2 punten nadat Bilal op bord 3 min of meer zijn eigen glazen ingooide met zijn bekende snelle spel. Bilal won een pion maar de sterke Martin Glimmerveen produceerde keer op keer goede zetten. Die kostten hem wel zeeën van tijd maar leverden hem wel een goede stelling op. Bilal bleef ook in moeilijke positie snel spelen maar zijn stelling werd er niet beter op. Er gingen een kwaliteit en een pion verloren, er volgde een invasie van witte stukken en Bilal moest toekijken hoe zijn stelling ineenstortte: hij had geen verweer meer. Helaas, de stand werd hiermee ½ – 2½. Dit was overigens wel het bord waarop het ratingverschil tussen de spelers het grootst was. Martin kon bogen op ruim 300 ELO-punten meer dan Bilal en hoewel rating niet alles zegt kan het in bepaalde stellingen wel net het verschil maken.
Harold Metselaar, toch nog bereid mee te spelen ondanks een razend drukke tijd met diverse tentamens, kon het op bord 8 niet bolwerken tegen een tegenstander die in de eerste twee ronden (ook) gewonnen had. In het verre middenspel gingen ook hier een kwaliteit en een pion verloren wat Harold niet meer te boven kwam. Dat betekende ½ – 3½, het begon er enigszins zorgelijk uit te zien want de resterende borden stonden nou niet direct allemaal op winst…
Het goede nieuws was dat Reggy Brouwers aan het 7e bord iets terug deed en de score een wat draaglijker aanzien gaf (1½ – 3½). Na anderhalf uur stond alles nog op het bord, daarna sloeg er een redelijke vlam in de pan. De Delftenaar kreeg een vrijpion op a6, Reggy maakte die onschadelijk en kwam een pion voor. Het was allemaal niet zo duidelijk, Reggy speelde goed maar gaf met één zet al het voordeel weg. De tegenstander had een toren kunnen winnen maar deed in tijdnood een zet die juist een toren verloor: hmm, beetje geluk moet je af en toe hebben nietwaar?!
Rijnko Baas, zwart aan bord 5, kwam in een dubbel toreneindspel terecht met aan beide kanten ook nog twee lopers en zes pionnen. De man uit Delft plantte beide torens op de zesde rij en dat zag er listig uit. Rijnko hield de boel echter prima bij elkaar, verloor na een hele afwikkeling wel een pion (beide lopers waren inmiddels van het bord) maar het toreneindspel was potremise. Tenminste, dat vertelde Rijnko me na de partij, ik had het niet zo snel gezien… Een 4-2 achterstand dus met nog twee borden te gaan: Paul Regeer op bord 4 en kopman Jean Michel.
Paul trof de op papier sterkste speler van DSC, Ted Barendse. Paul investeerde twee pionnen en ik zag niet zo gauw waar de compensatie lag. Paul had echter dieper gekeken dan ik (niet in het glas…) en ook Ted was vol lof over het spel van Paul getuige zijn verslag op de DSC-website. Het lijkt me verstandig als ik Ted hier citeer want zelf begreep ik niet veel van de stelling…
“Ik (Ted) speelde gevaarlijk spel door (met zwart) in de opening twee geofferde pionnen aan te nemen. Het witte initiatief was daarna wel heel groot, en door zijn uitstekende spel ontkwam ik er niet aan om één daarvan terug te geven. Ook daarna had wit ruim voldoende compensatie voor de pion. Maar twijfelend spel van de witspeler liet me in die fase terugkomen in de partij.
Toen ik mijn andere pluspion kon terugofferen om een beter toreneindspel te bereiken deed ik dat. In hoge tijdnood kwam mijn tegenstander er niet meer uit, en toen ik twee verbonden vrijpionnen tegen niets overhad gaf hij – terecht – op.”
Dat zijn lovende woorden van een sterke schaker en dat zal Paul wellicht, ondanks de nederlaag, enige voldoening geven.
De twee matchpunten waren inmiddels dus wel voor de gasten zodat Jean Michel voor de eer en eeuwige roem speelde. Jean Michel speelde goed maar zag zich in het middenspel geconfronteerd met een venijnig offer. Ook dit was een lastige partij en ook hier lijkt het me goed is de tegenstander uit Delft (de zeer ervaren Kees van der Meer) aan het woord te laten:
“In het Schaakhuis had ik in 2010 en in 2013 al voor de externe competitie gespeeld tegen Schaakhuis 1, en wel tegen Jean-Michel Beeloo. Beide partijen had ik verloren.
En nu mocht DSC4 spelen tegen Schaakhuis 2. Wie was de tegenstander? Juist ja. Daar had ik niet op gerekend! Tijd voor revanche, maar daar zag het aanvankelijk niet naar uit. Lange tijd stond ik niet lekker, hoewel mijn rekentuigje stelt dat het reuze meevalt. Beeloo’s 35e zet was niet nauwkeurig, en ik kreeg de gelegenheid tot een stukoffer, dat resulteerde in een stelling met ongelijksoortig materiaal. Dat zijn lastige stellingen, waarvoor je ruim de tijd zou moeten hebben. Helaas, nog slechts 22 resp. 25 minuten. Mijn rekentuigje meent desondanks dat we aanvankelijk beiden correcte, plausibele zetten speelden! Pas rond de 45e zet kwamen de fouten. Dit keer was ik de gelukkige. Er wordt goed gespeeld in de HSB Promotieklasse.”
Ook hier waardering voor de tegenstander vanuit het Delftse kamp, feit blijft dat er toch nog een dikke 6-2 nederlaag op het scorebord verscheen. Het betekende de derde overwinning van DSC 4, waarmee ze met een half bordpuntje minder dan Promotie 2 op de tweede plaats staan. Ook Botwinnik 1 heeft zes matchpunten maar 1½ bordpunt minder dan DSC. Schaakhuis 2 moet met drie matchpunten voorlopig genoegen nemen met een plek in de middenmoot. De volgende wedstrijd wordt (weer) zwaar: uit tegen Botwinnik 1, op 21 december.
