Bij afwezigheid van Grote Leider Norbert werden de honneurs als team- en wedstrijdleider dit keer waargenomen door Mike en ondergetekende.
Van de onzen was iedereen netjes op tijd. De meeste tegenstanders waren er ook ruim van tevoren. De prachtige ingebouwde kast van de firma Deuvel Design, die tegenwoordig onze achterwand siert, trok direct de aandacht van onze gasten, en dan met name het gedeelte met de spelletjes. Er werd zelfs geopperd om de wedstrijd maar met vluggertjes af te doen om daarna Ticket to Ride uit de kast te halen. Maar na mijn obligate praatje werd het geplande programma toch braaf afgewerkt.
We beleefden een vliegende start, want de tegenstandster van Mike, Adinda Serdijn, zag op bord 2 direct vanuit de opening een tactisch grapje over het hoofd en Mike was bij de les. Met een kwaliteit meer was de rest een technisch klusje dat wel aan hem besteed was, 1-0.
Naast mij op bord 8 werd de vrede al snel getekend. Mildo had wit tegen Alisha Warnaar, maar liet door een onnauwkeurigheid de stelling vervlakken.
Marco’s tegenstander Bernard Evengroen was laat. Hij arriveerde nog wel binnen de tijd en won vervolgens snel. Ik heb er niets van gezien.
Ook van Jan’s partij heb ik niks meegekregen. Onze topscoorder vertelde achteraf dat hij een stelling op het bord bracht die hij al vijf keer met wit had verloren. Maar inmiddels wist hij hoe het moest! 2,5-1,5
Ik kwam met zwart op bord 7 goed uit de opening. Er kwam een stelling op het bord met tegengestelde rokades. Ik had kort gerokeerd en mijn toren stond op een open f-lijn. Ik had een geïsoleerde dubbele e-pion en dus een matige structuur, maar wel een pion extra, ruimte en actieve stukken. Ik kon wat verzwakkingen rond wits lang gerokeerde koning forceren. Daarna wilde ik de druk erop houden en zo snel mogelijk verder ontwikkelen, in de geest van de stelling. Ik dacht dat het een race ging worden wie het eerst mat zou zetten.
Wat ik deed was niet slecht, maar de computer wilde gewoon Tf2 en Txg2 spelen, zo zag ik in de analyse. Tja, pionnetje jagen met alleen een toren, daarmee wit een open g-lijn geven en de rest van de ontwikkeling verwaarlozen, dat was niet aan mij besteed, maar wellicht toch het beste geweest. Mijn tegenstander van Jan-Willem van Drunick versmaadde – terecht – tot twee keer toe mijn e7-pion die ik in de aanbieding had gedaan.
Hij verdedigde zich goed en na een plombeerzet zag ik niet hoe ik er doorheen moest komen. Voordat wit op de koningsvleugel gevaarlijk zou worden moest ik het centrum openen. Helaas zag ik niet hoe ik tegelijkertijd de dames op het bord kon houden, dat kon wel en had mijn winstkansen in leven gehouden, want wits koning stond nog steeds gevaarlijk op de tocht. Na dameruil was het nog objectief gelijk, maar ik had het idee dat ik al slechter stond. Een paar zetjes later besloot ik na overleg met Mike, van wie ik zelf mocht beslissen, remise aan te bieden, ook omdat ik nog maar 9 minuten had terwijl zet 40 nog ver weg was. Jan-Willem nam het aan, het stond ook gewoon gelijk qua stelling, zo bleek achteraf.
3-2, het was wel prettig dat ik nu mijn taak als wedstrijdleider kon doen zonder zelf nog te hoeven spelen.
Bij de resterende drie partijen werd de 40ste zet gehaald zonder noemenswaardige tijdnood. Het zag er best goed uit. Harold stond helaas verloren (die had een slechte dag), maar Hans stond waarschijnlijk in hogere zin gewonnen. Gerard stond een pion achter, maar met ongelijke lopers had hij remisekansen.
Het liep helaas anders. Dat wil zeggen, Harold verloor wel degelijk op bord 6. Het had volgens Mike met een spectaculair dame-offer gekund, maar Reinier deed het wat Feiner. 3-3
Gerard maakte op bord 5 ergens een blunder in de verdediging en toen was er helaas geen houden meer aan, Marcel Wubben maakte het technisch perfect af. 3-4
Albert Termeulen verdedigde zich aan bord 1 zeer taai. Aanvankelijk speelde Hans het volgens mij technisch heel sterk. Als ik mij één puntje van kritiek mag veroorloven: misschien had hij ergens het witte paard moeten ruilen voor zijn laatste loper toen hij de kans had. Het adagium all rook endgames are drawn gaat volgens mij niet helemaal op als één partij een dubbele verbonden vrijpion heeft, maar ik kan ook heel goed een detail gemist hebben en het oordeel van de computer ken ik ook niet. Hoe dan ook, dat paard werd nog verdomd vervelend, later in de partij.
Hans raakte ook de draad wat kwijt. In tijdnood zette hij zichzelf zelfs schaak. Gelukkig stond ik vlakbij, om Albert zijn 2 minuten extra te geven. Torenruil was even later ineens onvermijdelijk en daarna kon wit het overgebleven paard tegen Hans’ laatste pionnen offeren.
3,5-4,5
Een mooie, sportieve middag in het Schaakhuis.
In hetzelfde weekend kwam er heugelijk nieuws uit China: de grootste protesten tegen het regime sinds 1989. Team Schaakhuis 1 daarentegen wacht met smart op de terugkeer van onze verlichte dictator, om ons de volgende wedstrijd weer eens naar een overwinning te leiden!
