Op een uitzonderlijk zachte decemberavond heeft Schaakhuis 1 in de Hoofdklasse een krappe, maar verdiende 4,5-3,5 winst geboekt tegen DD1. Bij de tegenstander miste sterspeler Mityaev, maar wij moesten het zonder Raymond, Hans en Harold stellen. Dankzij Maurice, Bilal en David hadden we echter weer een hecht team.

De basis voor het succes werd uiteraard weer gelegd door een heerlijke Indische maaltijd bij Norbert. Wat ook meehielp, was dat we over motivatie niet te klagen hadden: de vorige ronde hadden we een onfortuinlijke avond in Rijswijk, die we wilden wegpoetsen. Bovendien hebben onze geriatrische schaakvrienden van DD ons zowel vorig seizoen (HSB) als dit jaar (KNSB) uit de beker gewipt. Nu hadden we in de KNSB alweer teruggeslagen, maar we wilden toch nog wel even orde op zaken stellen.

Onder leiding van René begon de wedstrijd gedisciplineerd op tijd. Niemand zou het bovendien wagen om een conflict met de wedstrijdleider-karateka te zoeken. Zwarte band? Welnee, bruin-gele slip: nog veel effectiever!

Rondom tien uur begonnen de uitslagen binnen te druppelen. Paul was prachtig op tijd en bouwde een Maroczy Bind op. Hij kwam tot de doorbraak e4-e5 en leek goed te staan, alleen zijn torens stonden wat apart, allebei op de tweede rij. Uiteindelijk gaf Paul een onderste rij cadeau. Het ging hem slechts een pion kosten, maar Paul was gedemoraliseerd en gaf op. (0-1)

Norbert kreeg weer Hollands tegen, alleen had de tegenstander geen Stonewall vanwege een vroeg c5. Norbert had hierom d5 kunnen ondermijnen met c4, maar koos in plaats hiervan voor het versterken van zwarts centrum. Dat was een genereus gebaar, zo goedgunstig zelfs dat de tegenstander zijn brede centrum onmiddellijk opspeelde. Norbert kreeg een pion cadeau, snoepte nog een tweede, en ging toen maar eens tellen. De tegenstander was al uitgeteld. (1-1)

Marco speelde tegen die Mannschaft, oftewel de Duitse muur van Boeters. Het werd omgekeerd Siciliaans waarin Marco zijn loperpaar opgaf. Op zich niets mis mee, als je dan het centrum pakt en iets van je ruimteoverwicht probeert te maken. Bescheiden als hij is, nam Marco genoegen met beduidend minder ruimte. Helaas kon hierdoor een aangevallen stuk niet meer uitwijken. (1-2)

Maurice kreeg het Benkogambiet van Kuiper tegen. Ons jonge vosje houdt er niet van als de tegenstander gaat drukken, dus weigerde hij het gambiet en koos een zijlijntje met b3-Lb2, waarmee hij Kuipers moordwapen op g7 neutraliseerde. Zwart koos het verkeerde plan en verspilde daarmee een hoop tijd op de damevleugel. Maurice bouwde intussen richting de centrale breekzet e4-e5. Die kwam met grote kracht: het was een pionoffer voor een winnende koningsaanval. Zeer fraai gespeeld en mooi afgerond met mat! (2-2)

Zelf speelde ik tegen Hommes een omgekeerde Londen, waartegen een fianchetto-opstelling effectief is. Ik kreeg snel een plusje omdat ik dankzij tactische motieven tot e2-e4 kwam. Even later sloeg mijn tegenstander vrijwillig uit het centrum en kreeg ik ook nog het loperpaar. Omdat de zwarte koning nog in het centrum hing, kon ik een fraai pionoffer aanbieden. Hommes nam dit niet aan en offerde in plaats daarvan zelf een pion. Helaas voor hem had wit de pion én de compensatie (+ 2,5). Na wat actieve zetten van mijn kant staakte zwart wegens onvermijdelijk stukverlies de strijd. (3-2)

David speelde zijn Grünfeld en ruilde vroeg dames. Hij werd verrast door een vrijwillig e4-e5 van de tegenstander, die daarmee velden op d5 en f5 opgaf voor een zwart paard. Er was echter één moment dat wit een positioneel overweldigende stelling had kunnen krijgen door zijn zwartveldige loper voor Davids paard te ruilen. Wit miste deze kans en David wikkelde af naar een toreneindspel met pluspion. Tegenstander Koelmans ruilde torens omdat hij daarmee een pion wilde terugwinnen. Dat lukte, alleen was het pioneindspel toen direct verloren. (4-2)

Bilal had bloedige Siciliaanse plannen, maar zijn tegenstander koos de Rossolimo-variant. Bilal kreeg een statische, gesloten stelling in plaats van het vloeiende actieve spel waarin hij sterk is. Gezegd moet worden dat zijn tegenstander het fraai speelde; toch was Bilal er niet gelukkig mee. Tja, volgende keer beter en niet te vroeg jezelf vastleggen! (4-3)

Tot slot was het aan onze kopman Mike om de winst binnen te brengen. Daar zag het lange tijd niet naar uit. Na een Engelse opening (een omgekeerde Draak) stond Mike straal verloren. Alleen verspilde tegenstander Henke om onverklaarbare reden een tempo in een ‘snelle’ stelling die om een directe knock-out vroeg. Nadien bleef Mike met kunst- en vliegwerk in leven. Op een gegeven moment, in het eindspel met allebei een toren, loper en een pluspion voor Mike, had hij zelfs kans op meer. Maar omdat remise goed genoeg was, liet Mike zetherhaling toe. (4,5-3,5)

We gaan nu de winterstop in tot februari. Daarna komen nog de kanonnen uit het Westland en Delft, plus een sleutelwedstrijd tegen Botwinnik (dat GM Pruijssers heeft aangemeld!). Dat beloven nog zware wedstrijden te worden… Gelukkig staan we er nu met 6 MP uit 4 wedstrijden goed voor. Alleen Marco en Paul moeten hun draai nog vinden; daarentegen zijn Norbert en Maurice echt on fire! De rest van het team presteert naar verwachting, of lichtelijk daarboven.

Het gaat dus goed. Maar vooral: we zijn een team. Het is heel fijn dat Bilal en Maurice tot vaste waarden zijn uitgegroeid! En zoals altijd was het na afloop nog lang gezellig, dankzij
Mike, Maurice, Norbert, David, Bilal en supporter Evert. Dank aan hen, René voor de onberispelijke wedstrijdleiding, en aan Per en Fong Li, die gezellig kwamen kijken!

Schaakhuis 1 gisteravond heeft in de derde wedstrijd van het seizoen een ruime 2-6 nederlaag geleden bij Rijswijk. Tegen Promotie en Novelty Destroyers vielen enkele borden onze kant op, nu was het omgekeerd. Afgezien daarvan was Rijswijk ook gewoon wat sterker dan wij: zij misten goede spelers als Rob van Helvoort en Frans Hoynck, maar wij misten Mike, Raymond, Norbert en Marco, die op het laatst ziek werd (ik heb inmiddels hetzelfde virusje gevonden als hij…). De teamleider had het weer druk met het regelen van invallers: Bilal, Maurice, David en Nadeem hielpen hem uit de brand. Dank!

Op bord 1 trof ik Stijn Gieben. Dertien jaar geleden heb ik hem nog les gegeven, en in het voorjaar van 2010 speelden we voor het laatst. Toen stond ik verloren maar wist ik hem in tijdnood nog te pakken. Inmiddels is hij een ervaren, sterke speler met 2200. Uit de opening kreeg ik dankzij het loperpaar een plusje, maar een plan vinden was lastig. Ik koos voor het verkeerde, waarna Stijn een sterke grip op de stelling kreeg. In opkomende tijdnood offerde hij onnodig een kwaliteit, waardoor ik weer kansen kreeg. Eén kans kreeg ik om het initiatief te pakken door de kwal terug te geven, waarna hij nog net remise zou kunnen houden. Ik speelde hetzelfde idee maar met het verlies van een duur tempo (gebaseerd op meerdere rekenfouten…), waardoor hij een niet te stoppen vrijpion kreeg.

Op bord 2 speelde Maurice een Franse pot waarin hij op b2 snoepte. Wit trok met g4-f5 ten aanval en Maurice, die lang was gerokeerd sloeg tweemaal. Het werd een tweesnijdende stelling waarin hij met een kwaloffer mooie compensatie had kunnen krijgen, maar hij offerde op een andere manier, die minder was. Na een spannende slotfase liep Maurice uiteindelijk mat.

Op bord 3 kreeg David een plusje tegen de Pirc, maar offerde toen de kleine kwaliteit, waarna het heel ingewikkeld werd. Al die lichte stukken van zwart waren gevaarlijk actief rondom wits koning. Juist op het moment dat David uit de aanval leek te kunnen lopen – met bovendien een kwaliteit meer – liep hij er volgens supporter Gerard toch weer in. Zodoende liep het verkeerd af.

Op bord 4 speelde Harold een moeizame partij. In een Slavische structuur wist hij witveldige lopers en een stel paarden te ruilen, maar wit kwam in het middenspel tot e4 en hield een drukstelling over. Veel heb ik niet meegekregen van het slot van de partij, maar vermoedelijk heeft zwart de witte druk nooit kunnen neutraliseren.

Op bord 5 maakte Hans zijn debuut tegen Bas Kommer, een sterke speler die vroeger 2100+ had. Al jaar en dag is Scandinavisch zijn systeem. Hans pakte het rustig aan, deed geen gekke dingen en bleef centraliseren. Hoe hij het deed heb ik gemist, maar hij belandde in een gewonnen eindspel. Een mooie prestatie!

Op bord 6 kwam Nadeem erg mooi uit zijn Siciliaanse opening, met onder meer een sterk paard op d4. Gaandeweg verdwenen er echter steeds meer actieve zwarte stukken van het bord, en nam wit het initiatief over. Jammer, maar goed gevochten.

Op bord 7 kreeg Bilal in een Draak al vroeg beslissend voordeel na een openingsblunder van zwart. Met een kwaliteit voorsprong en een goede stelling leek de winst appeltje eitje, maar toen ruilde Bilal wat onhandig af naar een eindspel waarin zijn b-pion achtergebleven was, zwart een gedekte vrijpion kreeg en bovendien een goed geposteerde loper. Vervolgens blunderde Bilal de kwaliteit, en daarmee zijn voordeel, weg. In het resterende toreneindspel had zwart betere kansen dan zijn spel aantoonde, want Bilal won dit alsnog. Kwamen we nog goed weg!

Op bord 8 was Paul slechts tien minuten te laat. We waren ongerust omdat hij niet opnam, maar hij bleek onderweg. Hij kreeg een grand prix tegen zijn Siciliaan. Daarin wist hij wits witveldige loper te ruilen. Intussen deed wit de Hollandse manoeuvre De1-h4 gevolgd door de thematische breekzet f5. Optisch leek zwart niet slecht te staan en misschien klopte dit ook: GP-spelers zijn vaak wat optimistisch over hun kansen. Na ruil van de zwartveldige lopers behield wit echter een aanvalsstelling en hield Paul het niet droog.

Zodoende viel de nederlaag tamelijk ruim uit, gezien de kansen die we kregen. Gelukkig was het met Bilal, Maurice en Gerard nadien nog lang gezellig in ons eigen schaakhuis. De volgende wedstrijd is op 9 december tegen DD, een belangrijke pot om comfortabel mee te blijven draaien in de Hoofdklasse. Laten we dan zo sterk mogelijk opkomen en weer wat punten binnenhengelen, zoals we dat in de eerste twee wedstrijden wisten te doen!

Na de eclatante zege op Promotie heeft Schaakhuis 1 een tweede overwinning in de Hoofdklasse geboekt. De Novelty Destroyers kwamen op volle oorlogssterkte en namen een 0,5-3,5 voorsprong, maar na een waanzinnige ontknoping wonnen wij met het kleinst mogelijke verschil! Dat was een geweldige teamprestatie, want van het basisteam ontbraken ditmaal maar liefst Mike, Raymond, Hans en Harold. Dankzij de supersubs Bilal, Rijnko, David en matchwinnaar Maurice voelden we niettemin als een echte eenheid!

De laatste keer dat ik een heel seizoen draaide was in het kampioensjaar 2014-2015. Toen lag de basis voor de dubbel wat mij betreft bij het teamleiderschap van Norbert. Er is weinig prettiger dan voorafgaand aan een thuiswedstrijd samen eten op de 23e etage, een comfortabele afstand boven het woeden der gehele wereld. Na een wandeling op ons dooie akkertje naar onze heilige grond (wat gaat hier syntactisch mis?) begonnen we bijna compleet, want wedstrijdleider Han was stipt begonnen en Paul was daardoor maar vijf minuten te laat.

De partijen kregen al vroeg een gezicht; het eerste rondje van de teamleider leerde het volgende. Paul (wit op 8) pakt een mooi plusje in een geweigerd Morra. Rijnko (zwart op 7) zet het solide op in een Caro-Kann-zijlijntje. Norbert (wit op 6) krijgt een stenen muur tegen zich. Aangezien onze Mandarijn daarvoor geen vergunning had verleend, werd hier snel de sloophamer g2-g4 ingezet. Bilal (zwart op 5) heeft een aantrekkelijk ogende Sveshnikov met mooi ontwikkelde stukken. David (wit op 4) zit in zijn Spaanse repertoire en oogt comfortabel. Marco (zwart op 3) heeft ook Sveshnikov en daarop zal samen met de trainer vast gestudeerd zijn. Maurice (wit op 2) probeerde Staunton, maar kreeg de pion snel terug ten koste van het loperpaar; een lange manoeuvreerpartij lag in het verschiet. Zelf ging ik mij na vijftien jaar te buiten aan een Siciliaanse affaire, ongehinderd door kennis. Zoals altijd sta ik prut na de opening: ik kies een Scheveningen tegen vroeg g3 maar geef wit een clamp met a4-a5 cadeau, en bovendien controle over d5. Blijven zitten dus, opletten om het niet verder te laten ontsporen!

Zodoende miste ik een aantal plotselinge resultaten. Bilal kreeg een koningsaanval tegen, sloeg een Trojaans paard en ging teleurstellend snel mat. Rijnko had wat gaten in zijn stelling en zette daarom een grootscheepse afwikkeling in, die een remise dame-eindspel opleverde. Hij vroeg nog heel netjes (waarvoor dank!) of hij remise mocht maken; er zat echt niet meer in. Paul gruwelijk de mist in gegaan – Quo vadis? – en stond een loper achter; het lijden duurde niet lang. Marco reageerde verkeerd op een kritieke zet van zijn tegenstander, waardoor er een ‘knife’ op f5 kwam, terwijl hijzelf met een slechte loper overbleef. Zulke strategisch eenzijdige stellingen zijn amper te keepen. Zodoende stonden wij (te) snel met 0,5-3,5 achter.

De eerste die wat terugdeed was Norbert. Zijn tegenstander had een pion en later een stuk geïnvesteerd in een aanval – het zag er ook best gevaarlijk uit – maar Nop was ervan overtuigd dat hij meer verdedigers had dan oppo aanvallers; daarin kreeg hij gelijk. Vervolgens pakte David tegen een sterke tegenstander opvallend soepel een punt. Zwart wist nooit echt spel te maken, gaf een pion weg, en begon toen te schwindelen. David bleef koel, pakte een kwal en schoof het uit. Eerlijk gezegd was het me ontgaan dat David zo overtuigend won, want ik had steeds anderhalf oog op mijn eigen bord en een halfje op dat van Maurice.

Mijn vriendelijke tegenstander is vroeger een sterke speler geweest van 2250+; dit was ook te merken aan zijn doelgerichte spel, waardoor ik op een koord moest balanceren. Met veel moeite wist ik mijn slechte loper te ruilen, maar wit bleef een gevaarlijke meerderheid op de damevleugel houden. Precies op tijd wist ik tegenspel op de koningsvleugel te maken, en in de tijdnoodfase betaalde dit zich uit. Wit ging voor een gevaarlijk pionoffer, maar zette één keer niet energiek voort, waardoor ik de aanval kon overnemen. Fijn gevoel, zo terugkomen uit een moeilijke stelling!

En toen stond de match in de laatste twee minuten opeens gelijk, met Maurice als laatste bezig in een eindspel met pluspion maar ongelijke lopers (en ieder nog een paard). Hij kreeg een remiseaanbod met nog tien seconden op de klok. Ik: ‘je mag het aannemen, dan hebben we 4-4.’ Maurice: wacht zeven seconden, speelt door. Vechtjas! Hij had gelijk, want hij kon niet verliezen. Net als tegen Promotie bleef hij bijzonder koel tijdens het spelen op zijn increment: niet voor niets heeft hij ooit in een talentenclubje in het hoge Noorden gezeten. Dus na wat seconden sparen bouwde hij een verleiding in, en Derk viel ervoor, waarna Maurice’ vrijpion niet meer te stoppen was. Comeback compleet, 4,5-3,5!!! Heren en heilige Nicolaas, het was me een genoegen.